Ruim 20 jaar geleden kreeg ik mijn eerste eigen paard. Ik was 14 en had altijd op manege-pony’s gereden, zij was net zadelmak. Geen gemakkelijke combinatie, zeker niet in de omstandigheden waarin we toen paarden hielden. Wat een andere tijden waren het toen! Raffinette stond op de manege. Paddocks of weilanden waren er niet en ze kwam dus niet buiten. In die tijd was dat heel normaal, voor mijzelf ook trouwens.  Omdat Raffinette vaak veel energie had mocht ik haar voor de les altijd ‘loslaten’.

De laatste maanden van 2022 zijn alweer aangebroken. Het is weer vroeg donker, het is nat en koud buiten en Sinterklaas is in het land. Met twee kleine kinderen in huis is het een heerlijke tijd. Ze vinden het echt geweldig, dat sinterklaasgebeuren. Spannend ook, trouwens. Hun routines zijn anders dan anders, ze overzien het niet zo goed als wij volwassenen, weten niet wat er komen gaat en ook niet wanneer het weer voorbij is.

No-nonsense en Co, misschien heb je er de afgelopen maanden al eens van gehoord, misschien nog niet. No-nonsense. Dat is wel een goed woord om onszelf te beschrijven. Want zo zijn we. No-nonsense, twee benen op de grond, eerlijk, duidelijk, geen poeha. Met respect voor andere ideeën, dat zeker. Als je ons kent dan weet je: wij denken in mogelijkheden. Altijd en overal. We staan open voor alles maar vinden onze eigen weg, Gert en ik.

Helpuh! Helpuh! Mijn zoontje stond met een grote lach op zijn gezichtje en trappelend van ongeduld voor de stal van Coos. Zo af en toe heeft Coos een periode waarin ze graag in haar stal staat. Ze staat er droog en uit de wind en er zitten geen dazen of vliegen. Ik begrijp haar wel.