Vandaag kwam ik er weer één tegen. Een advertentie van een kleinschalige pensionstal die de paarden hielden op een paddock paradise. Er was plaats een plaats vrijgekomen en daarom werd er nu een nieuwe klant gezocht. Die klant moest dan wel een ‘rustige koudbloed hebben’. Het liefst een ruin, en ijzers waren niet toegestaan.
Later die dag kwam ik nog iets tegen wat ik helaas vaker zie. Een eigenaresse die wanhopig op zoek was naar een plek waar haar sportpaard 24/7 buiten kon staan. Ze kreeg, op Facebook, meerdere suggesties maar schreef daar onder: ze nemen er alleen koudbloeden aan.
Het deed me wat.
Het maakt niet uit op welk social-media kanaal je kijkt, overal wordt heel hard geschreeuwd dat we het welzijn van sportpaarden moeten verbeteren. Ze moeten meer naar buiten, ze moeten worden behandeld als normale paarden, ze moeten vriendelijker getraind, onbeperkt ruwvoer en niet individueel gehuisvest worden. En dat is allemaal hartstikke waar.
Maar veel van diezelfde mensen willen dan tegelijkertijd nogal eens “alleen maar een rustige koudbloed” aan hun kudde toevoegen.
Zie jij waar het mank loopt?! Ik wel.
Er zijn amper plaatsen waar je terecht kan met je sportpaard! Er zijn heel wat mensen die het anders willen, maar die simpelweg niet kunnen.
Ik begrijp het oprecht niet. Ja, een paard met ijzers in een kudde zetten heeft een groter risico dan een paard zonder ijzers in een kudde zetten. Maar we moeten niet denken dat een paard zonder ijzers geen schade kan toebrengen aan een ander paard. Daarom moeten we ook zorgen dat er voldoende mogelijkheden zijn om elkaar te ontwijken, dat de introductie goed verloopt, dat er voldoende voerplaatsen zijn en de paarden zo min mogelijk stress ondervinden. Dat er misschien geen merrie in je groep past, of juist geen ruin, dat kan. Soms past dat gewoon echt niet en dan moet je alle paarden in bescherming nemen en daar een grens trekken.
Maar op andere punten moeten we niet doen alsof sportpaarden vreemde wezens zijn die van een andere planeet komen. Mijn ervaring is eigenlijk dat sportpaarden houden heel wat makkelijker is dan koudbloeden houden.
Wij hebben er één gehad hier op de track en geen paard heeft zoveel kapot gemaakt als hij. Het was een schat hoor, echt. Maar hij was wel lomp en daarom sneuvelde er nog al eens een omheining, een hooinet of een verrijkingsproduct.
Daarnaast was hij qua voeren absoluut het ingewikkeldste paard dat we ooit hebben gehad. Hij werd dik van lucht en het was heel ingewikkeld om hem onbeperkt ruwvoer te geven zonder dat we hem na een maand over het terrein konden rollen. Het was supergoed oppassen met weidegang want zo’n dikkertje dap loopt natuurlijk veel meer risico op hoefbevangenheid. Doe mij maar een sportpaard wat dat betreft. Die worden veel minder snel dik, zijn over het algemeen een stukje voorzichtiger met zichzelf en hun omgeving en zijn daarnaast gewoon rustig.
Want ja. Sportpaarden die 24 uur per dag buiten lopen, die worden rustig. Dat zijn namelijk ook gewoon paarden die hooi eten, in het zand liggen, een rondje wandelen en af en toe eens een sprintje trekken of met een vriendje een spelletje doen. Het zijn dezelfde wezens als de Fjorden, Tinkers en Haflingers die wél overal worden toegelaten.
Maar hoe moet een eigenaar van een sportpaard het welzijn van zijn paard verbeteren, als hij nergens terecht kan? Hoe kan hij laten zien aan de buitenwereld dat het echt anders kan, als het in de praktijk gewoonweg onmogelijk is om te verhuizen? Wat moet je, als je het anders wil maar niemand wil je paard de kans geven om te laten zien dat hij ook gewoon een paard is? Willen we dan alsjeblieft stoppen met schreeuwen dat het allemaal anders moet?! Of, en dat is natuurlijk echt vele malen beter, stoppen met discrimineren en paarden gewoon een kans geven. Of het nu een koudbloed, een warmbloed of iets daartussen is. Misschien loop je tegen vragen aan, heb je zorgen of weet je niet hoe je zo’n paard van voldoende voeding moet voorzien. Geef een eigenaar dan de kans om te komen praten, bespreek wat er in je opkomt en zoek samen naar oplossingen. Ga anders eens kijken op plaatsen waar sportpaarden natuurlijk gehuisvest worden, want die bestaan echt. Laten we samen met leven van álle paarden proberen beter te maken, en niet alleen dat van koudbloeden. Ook sportpaarden verdienen een goed leven. En dat leven, dat begint in mijn ogen buiten.