Vandaag zat ik met mijn kinderen in de auto toen mijn dochter van zes ineens riep: mama, die paarden kunnen toch eigenlijk net zo goed gewoon in hun stal staan!
Ik keek naar buiten en zag meteen wat ze bedoelde. We reden langs een grote stal waar een aantal paarden in kleine paddockjes voor zich uit stonden te staren of zenuwachtig voor het hek heen en weer liepen. Hoewel ik liever anders had kunnen antwoorden was ik het met mijn dochtertje eens: deze paarden hadden helemaal niets aan deze vorm van “buiten staan”.
Ja, ze stonden buiten. Maar eigenlijk stonden ze in een stal zonder dak. Het was er weliswaar iets groter en ze hadden zand onder hun voeten in plaats van stro, maar dat was het dan ook wel. Het was geestdodend saai, eenzaam en klein. Ze konden er amper galopperen en ruwvoer eten was onmogelijk omdat dit niet werd aangeboden. Ik werd er verdrietig van.
Paarden moeten naar buiten roep ik altijd. En dat zal ik ook blijven doen tot alle paarden 24 uur per dag, zeven dagen in de week vrije beweging krijgen. Ja, er zijn uitzonderingen waarbij dat niet kan en als je in een gebied zit met wolven en je omheining is niet in orde dan kan je beter kiezen voor een groepsstal en je paarden in de nacht binnen zetten. Maar voor al die andere paarden zal ik tot in den treuren blijven roepen dat ze naar buiten moeten.
Helaas is dat dus niet genoeg. Er moeten niet alleen afspraken komen over hoe lang een paard minimaal naar buiten moet, maar ook hoe die ruimte buiten er dan uit zou moeten zien. Want een kale paddock van 6 bij 6 meter, zonder ruwvoer of water en zonder sociaal contact is gewoon geen haar beter dan een stal. Paarden hebben niet alleen behoefte aan frisse lucht. Ze moeten kunnen rennen, spelen, bewegen, eten, fourageren, socialiseren, groomen, liggen, drinken en nog heel wat meer. We moeten echt af van het idee dat paarden dieren zijn die je individueel moet huisvesten omdat ze elkaar een dik been kunnen bezorgen. We moeten af van het idee dat ze af kunnen met een uur of twee in een mini-paddock zonder hooi. Geef die dieren nou eens de ruimte die ze nodig hebben en verdienen!
Ja, ik heb makkelijk praten. Mijn paarden staan aan huis in het zuiden van het land. In de Randstad is het allemaal veel ingewikkelder en veel moeilijker te krijgen, ik snap het. Maar ik snap dus niet dat er op veel stallen in de Randstad wél een binnenbaan beschikbaar is, plus een gedraineerde buitenbaan van 20x60 met een dure bodem waardoor er geen paarden in los mogen, dat er een longeercirkel én een stapmolen is en iedereen dan zegt: er is geen ruimte om de paarden buiten te zetten. Misschien moeten we onze prioriteiten dan even op orde brengen, want geen paard wordt blij van een stapmolen, of een longeercirkel waar hij tien minuten aan een lijntje mag “spelen”. Als het welzijn van de paarden echt voorop staat dan gaan we de ruimte die er is zo indelen dat de paarden er zo veel mogelijk uren per etmaal plezier van hebben. Daarvoor hoef je echt niet perse hectares land te hebben maar moet je out-of-the-box gaan denken en gevestigde ideeën durven loslaten.
Natuurlijk kan je ook lekker klein beginnen, en dat is prima. Geef paarden in de paddock allereerst hooi. Het liefst in een slowfeeder zodat ze er lekker een tijd mee bezig zijn. Meerdere slowfeeders per paddock is nog beter, want dan moeten ze vanzelf al wat meer bewegen. Water is essentieel, paarden dat onthouden kan echt niet. Daarnaast kan je in een paddock, ook zonder ook maar iets te hoeven verbouwen, verrijking aanbieden. Met een paar oude autobanden, wat boomstammen of takken, een snacknet of een heuveltje wordt het ineens een plek waar het interessanter is dan op stal. Dat hoeft niet veel geld te kosten, hoeft niet veel werk te zijn en maakt het leven van paarden echt veel leuker. Wat ook een goed idee is, is overgaan van individuele paddocks naar (kleine) groepjes. Desnoods twee paarden bij elkaar, als je dat een veilig gevoel geeft. Het leven van een paard word meteen zoveel beter als ze een maatje hebben! Wat mooie beplanting langs de paddocks kan ook een laagdrempelige manier van verrijking zijn.
Laten we proberen om zoveel mogelijk paardenlevens te verbeteren. Plan eens een brainstormsessie op jouw stal, vraag de eigenaar naar de mogelijkheden, maak een moodboard, kom met ideeën. Met een beetje creativiteit is er zoveel mogelijk! En kom je er niet uit of wil je inspiratie opdoen? Dan denk ik natuurlijk graag met je mee.